Hochsauerland 2014

Veloviewer Activity WheelEind vorig jaar boekten we, via onze kruidenier en met een leuke korting, een bungalow in Center Parcs Medebach, Hochsauerland.

Enige ‘catch’ was dat we tot uiterlijk de laatste week van maart konden boeken en aangezien de skipistes dan nog maar net dicht zijn, verwachte ik geen hele fijne weersomstandigheden om te fietsen.

Hoewel er altijd wordt beweerd dat je jezelf tegen de kou kunt kleden, heb ik óf andere kleding nodig, óf geldt dat maar tot op zekere hoogte.

Ik had het tijdens mijn tochten namelijk vooral vaak steenkoud, maar de prachtige omgeving en routes maakten veel goed…

Maandag

Rond half vier maandagmiddag kwamen we aan en rond kwart over vier zat ik op de fiets. Een eerste verkenning die sowieso niet lang zou duren aangezien de temperatuur al laag was en na vijven snel verder zou zakken.

Ik besloot richting Küstelberg te rijden, aangezien dat meteen een stevige klim betekende (10%) – eenmaal boven kwam ik gelijk in een hagelbui terecht en ik maakte rechtsomkeert. Aan de andere kant van de heuvel was het echter nog steeds droog en ik reed het park voorbij, door Medebach – even buiten het dorp werd de lucht echter zo dreigend inktzwart, dat ik toch besloot om maar snel terug te keren.

Net 22 kilometer en bijna 400 hoogtemeters – de kop was eraf.

Garmin.

Dinsdag

Ik had thuis in de voorbereiding al een prachtige site gevonden met zeer veel routes, waarvan er twee in Medebach starten en een paar andere Medebach passeren, waardoor dat dus ook als startpunt kon dienen. Ik koos de in Medebach startende ‘Rothaarrunde‘ voor dinsdag.

De GPX werd op de tablet gezet, zodat Paula die als navigatie in de auto kon gebruiken – de Garmin navigeert ook, maar is nogal eens nukkig als je per ongeluk toch van de route afwijkt. De luxe van je eigen volgauto is sowieso van onschatbare waarde, alleen al omdat je je zakken niet vol hoeft te stoppen met eten, of een rugzak met kleding hoeft mee te nemen.

En kleding had ik in wisselende samenstelling hard nodig, varierend van twee tot vier lagen (plus extra windblokker) al naar gelang de omstandigheden. Omhoog, omlaag, door hagel en natte sneeuw – ’t was best lastig en feitelijk behoorlijk onaangenaam.

Maar de route was werkelijk prachtig en de wegen vrijwel overal in goede staat. Na dik 110 kilometer en bijna 1.700 hoogtemeters, sprong ik in de warme whirlpool van het Aqua Mundo…

Garmin.

Woensdag

’s Avonds stelde ik een route samen voor de woensdag – ik combineerde de ‘Ederrunde‘ en de ‘Medebacher Abendrunde‘ tot een rit van net iets meer dan 100 kilometer. De weersvooruitzichten waren beter, maar schijnbaar had ik mijn route zo gepland dat ik daar geen enkel plezier aan beleefde. Het was net zo koud en nog natter en ik kreeg zelfs steenkoude voeten – al met al was deze rit het minst, hoewel dat niet aan de wederom schitterende omgeving lag.

Na 101 kilometer en 1.677 hoogtemeters, liet ik het bad volstromen met heet water – ik heb er een uur ingelegen om weer wat warmer te worden. In aanmerking nemende dat ik nooit in een bad ga liggen en alleen de douche gebruik, moet ik er wel slecht aan toe zijn geweest.

Maar, na een stevige maaltijd kreeg ik weer praatjes en plande een route voor de volgende dag…

Garmin.

Donderdag

Honderd kilometer leek me wel genoeg en de ‘Zum Diemelsee‘ route had er negentig – aangezien die door Küstelberg passeerde en ik daar dus naartoe moest (en terug), zou ik net boven de 100 uitkomen.

En alhoewel het vandaag beter weer was – geen regen en iets meer zonneschijn – was de real feel temperatuur nog lager dan de dagen ervoor. Tegen het einde van de rit, dwz. na een kilometer of 75, was ik behoorlijk kapot, zeker op het stuk richting Winterberg, waar de wind keihard op kop stond én de weg permanent omhoog liep over een afstand van zo’n 15 kilometer.

Wetende dat de moordende klim vanuit Elkeringhausen weer op me wachtte – die had me dinsdag ook al totaal gesloopt – overwoog ik serieus om het makkelijkere alternatief te nemen. Alleen maar omdat dat een paar kilometer meer was, zag ik daar vanaf.

Maar zie, na thuis een bak koffie gedronken te hebben, had ik zowaar nog puf om met Paula het dorp in te gaan voor een paar aankopen. Vandaag was het totaal bijna 103 kilometer met 1.640 hoogtemeters en ik was zowaar iets sneller thuis dan de dag ervoor…

Garmin.

Vrijdag

Aangezien we naar huis gingen, plande ik een rit in de goede richting, naar het westen dus. Ik knipte een paar stukjes uit diverse routes van de site en plakte die aan elkaar tot een rit van 80 kilometer. Dat zou ons in Arnsberg brengen en aangezien dat beduidend lager ligt dan Medebach of Winterberg, dacht ik een relatief makkie te hebben.

Ik had dus niet naar het profiel gekeken en dat bleek een vergissing. Arnsberg ligt echt wel lager, maar de klimmetjes over de tussenliggende heuvels – van vallei naar vallei – zijn allemaal gemiddeld zo’n 8,5% en dat brak me lelijk op.

De temperatuur werd wel steeds wat aangenamer en er gingen gaandeweg twee lagen kleding af, maar na 55 – 60 kilometer zat ik flink doorheen. Toen ik in de afdaling richting Arnsberg een Edeka met warme bakker tegenkwam, was het pleit beslecht en ging de fiets achter op de auto.

Een ‘Kaffee und Kuchen’ ging er in als koffie met zoete broodjes, waarna de thuisreis werd aanvaard. Toch net boven de 80 kilometer vandaag en met bijna 1.500 hoogtemeters was dit uiteindelijk relatief – hoogtemeters per kilometer – nog de lastigste rit.

Garmin.

We gaan zeker nog eens terug naar dit gebied. Het is een waar fietsparadijs en met aangenamere weersomstandigheden moet het hier werkelijk fantastisch zijn – niet zo mooi als in de Alpen of Dolomieten, maar wel een stuk dichterbij 🙂