English here (on bikerebel.com)
Giro d’Italia 2011 – Samenvatting
Eind 2010 onstonden de eerste ideeën voor een trip naar de Italiaanse Alpen. Sinds de “bestorming” van de Stelvio in 2008, wilde C. graag nog eens terug voor meer.
Hij was inmiddels op dieet, werd wat overmoedig in de (vervolg)planning, maar reed uiteindelijk wél de stage van zijn leven – tot dan…
De originele ‘planning’ kun je hieronder lezen – voor vertrek werden nog “een paar klimmetjes extra” ingepland en hij hoopte stiekem op 20.000 hoogtemeters.
Dat werden er uiteindelijk zelfs wat meer: 24.437 over 348,8 km bergop (totaal 586,9 km) – het ‘gemiddelde’ stijgingspercentage kwam op precies 7%.
Hoewel hij het soms doet voorkomen alsof het allemaal wel meeviel en ‘lekker’ ging, moest hij behoorlijk diep in de reserves.
Omdat hij snel herstelde, konden er dan ’s avonds wel weer snoevende verslagen worden opgetekend, maar zo makkelijk ging het allemaal niet.
Maar dat was uiteindelijk toch ook precies de bedoeling? Als het allemaal zo makkelijk was…
Je bluft jezelf echt niet zes keer achter elkaar de Alpe d’Huez op, daarvoor zul je ook tot het gaatje moeten gaan en je grenzen moeten verleggen.
Dát is dan wel aardig gelukt deze stage 🙂
In totaal fietste hij 12 dagen, waarvan één een halve rustdag, met alleen de Fedáia.
De Zoncolan was de meest veeleisende beklimming, voornamelijk vanwege de idioot hoge temperatuur icm. met de percentages; bovendien had hij toen al een paar dagen stevig fietsen in de benen.
De Mortirolo daarentegen viel enorm mee en dat dan misschien juist weer vanwege de 4 voorafgaande dagen zonder te fietsen (OEMC in Mestre).
Het langste rondje was 99,15 km, met 2.866 hoogtemeters; de meeste hoogtemeters zaten in een trip van 64,1 km: 3.061 hm.
Het heetst was het op de Monte Zoncolan – de poort naar de hel – namelijk dik 36 graden (gem. dik 33); het koudst was het op de Stelvio, speciaal de laatste dag, toen de temperatuur richting het vriespunt daalde.
Hij moest toen ook fietsend naar beneden en raakte behoorlijk onderkoeld (memo: neem volgende keer handschoenen met lange vingers mee!)…
Het was een prachtige, veeleisende hoogtestage – waar mogelijk genoot hij (en Toerbeest natuurlijk ook) zoveel mogelijk.
Van de natuur, de vergezichten, het lekkere eten – ook de voldoening van het uiteindelijk boven aankomen maakt veel goed.
Of hij met (meer) vertrouwen de Alpe d’HuZes tegemoet kan zien is nog niet duidelijk, maar als hij deze lijn kan voortzetten, komt het vast wel goed!

De planning
De hoogtestage is dit jaar in Italië, met een snufje Zwitserland. Niet icm. het Austrian Open zoals in 2008, maar met het EK Mahjong dat in Mestre wordt gehouden (7 – 10 juli).
Een paar dagen daarvoor is het eerste deel van de stage: uitvalsbasis is Albergo Bräuhaus in San Pietro en onder andere tijdens de Sella Ronda Bike Day (3 juli) worden de eerste passen beklommen.
Na een onderbreking van een paar dagen voor het OEMC, wordt de stage hervat op 11 juli – vanuit het Alpen Hotel Chalet in Valdidentro, op 10 minuten van Bormio, worden dan onder meer de Gavia (Bormio / Ponte di Legno) de Stelvio (Bormio), de Umbrailpas en natuurlijk de Mortirolo opgefietst.
Als hij alle voorgenomen beklimmingen volbrengt, is de stage alleen al aan kilometers bergop dik 200 kilometer lang, met daarin meer dan 13.500 hoogtemeters (een gemiddelde van 6,8% per kilometer). Tel daarbij de voorgenomen ‘rondjes’ met extra kilometers en hoogtemeters en het is duidelijk dat dit de meest uitdagende hoogtestage tot nu toe zal worden…
Hoe het C. uiteindelijk vergaat, kun je hier later lezen…
Update: na bestudering van een paar Giro d’Italia etappes, toegevoegde (voorgenomen) beklimmingen o.a.: Passo Giau en de gevreesde Monte Zoncolan (onderweg naar Mestre voor het OEMC).