Nog zo’n gevreesde, steile beklimming: de Mortirolo of Passo della Foppa, favoriete berg van Marco Pantani. Ik beklom deze in 2011 vanuit Mazzo en in 2015 vanuit Monno.
“Als je dood wilt, moet je hier wezen” – bemoedigende woorden uit “Fietsen door de wolken”…
Echter, volgens mij is de Mortirolo, de zware kant vanuit Mazzo di Valtellina, niet veel erger dan bijvoorbeeld de Gerlitzen (en wie kent dat ding?)…
Verslag 2011 hier, 2015 hier, 2019 (Tour de Suisse side dish) hier en 2020 hier (alle drie de kanten) – alle verslagen op bikerebel.com, in het Engels.
Mazzo di Valtellina
Deze beklimming van de Mortirolo is bijna 12,5 kilometer lang, waarin je 1.300 hoogtemeters overwint – een gemiddelde van 10% en je mag je “verheugen” op stukjes van 18, 19, 20%… Wel is de klim gelijkmatig in steilheid en pas de laatste kilometer is wat minder heftig, zodat je nog een beetje goed op de foto komt als je boven bent.
Via deze kant kom je ook langs het monument ter ere van Pantani – dat staat in bocht 11, zo’n 4 kilometer onder de top.
De top is trouwens nogal verlaten – zoals op de Zoncolan is er niks te beleven. Wil je een versnapering nuttigen, rijdt dan even door naar beneden richting Monno, want zo’n kilometer verderop vind je daar de Albergo “Passo Mortirolo”…
Een iets minder zwaar alternatief op de westflank, is de Mortirolo vanuit Grosio dat iets ten noorden van Mazzo ligt.
Deze klim is 15 kilometer lang, met dik 1.200 hoogtemeters. Ik heb deze tot twee keer toe als afdaling gereden, nog nooit als klim. Voor zover mogelijk te beoordelen in een afdaling, lijkt deze klim een stuk onregelmatiger, hetgeen ook wel overeenkomt met het profielkaartje van CBB.
De “makkelijkere” stukken worden echter afgewisseld door zo mogelijk nóg steilere stukken dan in de klim vanuit Mazzo, dus “iets minder zwaar” lijkt mij twijfelachtig…
Vanuit het (zuid)oosten kun je vanaf Edolo de Mortirolo op – dit is de aanloop naar de Tonale vanuit Ponte di Legno en de Mortirolo begint eigenlijk pas echt bij Monno.
Vanaf daar overwin je 800 hoogtemeters in ongeveer 10,5 kilometer – relatief gezien dus een makkie. En zonder overdrijving durf ik wel te stellen dat deze klim inderdaad de makkelijkste van de drie* is, hetgeen er nog altijd op neerkomt dat je er behoorlijk kapot kunt gaan…
Er zitten uiteraard ook stukken in waar de percentages flink oplopen en met name het stuk op zo’n 2 kilometer van het eind – bij San Giacomo – hakt er even flink in: onder beschutting van de bomen, loopt het percentage daar wel op naar zo’n 16%.
Vanaf deze kant kom je ook eerst langs de enige uitspanning in de buurt van de top – ongeveer een kilometer vóór je daar arriveert, kom je langs de Albergo.
+++
Er lopen nogal wat wegen naar de top van de Mortirolo, waarvan velen niet meer dan (veredelde) geitenpaden en / of wandelpaden zijn.
Met een mountainbike heb je waarschijnlijk dus nog wel wat meer opties. Een wél bekende en ook in cyclosportieve tochten gebruikte klim is die vanaf Tovo, met percentages tot 26%…