Toertochten

Nadat de Bike Rebels in de zomer van 2004 echte ‘buitenfietsen’ hadden aangeschaft, werd er met enige regelmaat – tot vaak wel 3x per week – getoerd in de omgeving van Almere.

Het ‘Rondje Gooimeer’ was een begrip en ik legde dat rondje van ongeveer 43 kilometer destijds eens af in 1h30m*, hoewel het in groepsverband meestal wel 15 – 20 minuten langer vergde.

Ook bestemmingen als Lage Vuursche en Zeist waren favoriet, vanwege de pannenkoeken die dan onderweg genuttigd konden worden, Mariola (in Almere-Haven) was vooral een begrip vanwege de frappé…

De enige ‘uitdagingen’ waren de twee bruggen (Hollandse en Stichtse) en natuurlijk het proberen overeind te blijven.

Af en toe smakte er een Rebel tegen het asfalt, maar oefening baart kunst en uiteindelijk durfden ze het ook aan om georganiseerde toertochten te gaan rijden.

De eerste daarvan waren – in de herfst en winter van 2004/2005 – in het bos, meestal vanuit Driebergen, en op het strand.

In 2005 waren de Amstel Gold Race en de Elfstedentocht de meest in het oog springende toertochten waaraan ze meededen, maar ook de Jan Janssen Classic en de Ride for the Roses werden gereden.

Daarna viel de club uit elkaar en verhuisden Paula en ik eind 2006 ook nog eens naar Limburg; niettemin werd er ieder jaar wel een aantal tochten gereden – die reed ik dan meestal in mijn eentje, soms met Paula of Hajé.

Verder gebruikte ik de meeste georganiseerde tochten vanaf 2008 als training voor de uitstapjes naar de Alpen. Wél een speciale tocht was de Vélomédiane van 2011, waar ik het ‘Sanglier d’Or’ in de wacht wist te slepen.

In 2012 verhuisden we weer terug naar Almere. Dat jaar stond verder in het teken van de Alpe d’HuZes – helaas werd de agenda nogal door elkaar gegooid, omdat ik begin maart in het ziekenhuis terecht kwam na een ongelukkige val.

De training liep averij op en vooral de hoogtestage vanuit Les Ménuires in mei was een marteling. Ik ging uiteindelijk uiteraard toch naar de AD6, maar moest daarna de tol betalen.

Desondanks was het een onvergetelijk jaar, maar net toen ik weer een beetje op mijn oude niveau kwam, ging ik in mei 2013 opnieuw onzalig hard onderuit en belandde weer in het ziekenhuis.

En dus kwam er ook in dat jaar van de meeste ritten op de zo zorgvuldig samengestelde agenda opnieuw niet veel terecht.

Met ingang van 2014 wordt er derhalve weinig tot niets meer gepland en ga ik het liefst lekker een weekendje fietsen in de Ardennen of de Eifel…

* Dat is tegenwoordig op de full carbon racer geen prestatie meer en het PR staat nu op 1:16, maar de aluminium Bulls van destijds woog bijna het dubbele en had veel dikkere banden, dus dan is zo’n gemiddelde best stoer 🙂