Cyclopaat, een alter ego met een twist
In september 2017 bracht ik opnieuw een bezoek aan de Franse Alpen voor mijn eigen Tour de France 2017.
Anders dan tijdens mijn vorige Tour van 2014, koos ik maar één locatie voor ons basiskamp: Briançon.
Net als Bourg-Saint-Maurice en Jausiers in 2014, is de stad Briançon strategisch gelegen aan de voet van verschillende bergpassen…
Dit jaar geen ‘mega’ expeditie naar de Alpen, Dolomieten of Pyreneeën, maar afgelopen maart werden wel de plannen en reserveringen voor twee korte trips dit jaar gemaakt.
In juni gaat het naar de Vogezen en in september naar het Hochsauerland (meer info op bikerebel.com).
De Vogezen werden nog niet eerder bezocht, maar stonden wel al langer op het lijstje van te bezoeken regio’s.
Het Hochsauerland was in 2014 al eens uitgekozen als voorbereiding op C.’s de Tour de France van dat jaar…
De rebel was half juni dus voor een midweek in de Vogezen en kreeg daar meer voor zijn kiezen dan waarop hij had gerekend…
Op bikerebel.com kun je meer lezen over deze onverwacht heftige trip:
Vogezen info
Verslag Vogezen trip
Veel beter verging het hem gedurende het weerzien met de mooie omgeving van het Hochsauerland.
De meeste klimmetjes waren bekend, maar uiteraard werden er weer nieuwe gevonden…
Op bikerebel.com kun je meer lezen over die trip:
Apart from the occasional escape into an ever windy – and mostly still chilly – polder, the first three months of the year have traditionally been spent on the Tacx.
Not that I consider this punishment – riding outdoors is king, but my iGenius provides me with enough opportunities to avoid boredom. Obviously, mimicking a climb by playing a “Real Life Video” is second best, but also the “virtual worlds” in the TTS software provide enough variety to keep you entertained.
Besides, the RLV experience is as close as I can get to the real stuff when it comes to climbing. Even if I would go out, the hilly environment of the south of my country is no match. The Ardennes or Eifel provide more of a challenge, but still nothing like Tre Cime di Lavaredo.
Na eerst de Pyreneeën en daarna zeer serieus de Zwitserse Alpen overwogen te hebben, is het is nu definitief: dit jaar is mijn “hoogtestage” weer in Italië, waar ik een heuse Giro d’Italia 2015 door de Dolomieten heb gepland.
Zwitserland werd geannuleerd vanwege het feit dat onze accommodatie ineens 25-30% duurder werd, nadat de Zwitsers de “euro cap” los lieten.
Vergeleken met Frankrijk en Italië, is Zwitserland al een duur(der) land voor een vakantie, maar aangezien ik stond te popelen om mythische cols als de Gotthard, Grimsel, Nufenen, Susten en Albula te beklimmen, was ik bereid om extra te betalen.
Maar toen de kosten voor vijf dagen in een appartement stegen tot 800 euro, met de kans dat het meer zou worden gezien de recente financiële ontwikkelingen in de euro-zone, liet ik dat idee varen en uiteindelijk ben ik er in geslaagd om twee volle weken “vakantie” in Italië te boeken voor iets meer dan voor die vijf dagen in Zwitserland.
Over dik drie weken strijken we neer in Bourg-Saint-Maurice voor de hoogtestage van 2014, de eerste etappes in de Ronde van Frankrijk.
Dat wil zeggen: mijn Ronde van Frankrijk – tegen de tijd dat de profs er aan beginnen, zijn wij al weer thuis, net als het Nederlands elftal…
Mijn virtuele vriendenkring bestaat tegenwoordig vrijwel alleen nog uit even geestesgestoorden uit overzeese gebiedsdelen.
Daarom zal, net als in 2011, voornamelijk in het Engels verslag worden gedaan van mijn capriolen.
Ook toen was het argument dat dat voor die paar “Ollanders” die er mee willen lachen niet echt een probleem is.
En anders pech – je kunt er in HOOFDLETTERS je beklag over doen via de social media…