Cyclopaat, een alter ego met een twist
Afgelopen donderdag zitten janken voor de TV, net als vele anderen.
Ook veel mensen die aan de andere kant van de beeldbuis hun tranen niet konden bedwingen terwijl ze over de finish kwamen, bovenop de Alpe d’Huez.
Zoveel deelnemers, zoveel verhalen (motivaties!), maar één gemeenschappelijk doel: zoveel mogelijk geld bij elkaar fietsen voor het onderzoek naar kanker.
Zodat deze, vaak dodelijke ziekte, kan worden bedwongen.
Vanmorgen in alle vroegte zijn de deelnemers vetrokken voor hun Alpe d’HuZes.
Het lijkt, in tegenstelling tot de afgelopen dagen, een droge dag te worden, maar wel is het ‘in hogere sferen’ steenkoud.
Dat maakt het afdalen er niet makkelijker op – bovendien is het juist bovenop dat je even bij wilt komen, voordat je afdaalt en weer opnieuw begint.
Omdat het zo koud is, koel je dan uiteraard snel af en verlies je kostbare energie aan het warmhouden van je lichaam. Trouwens, onder de omstandigheden, met zo’n 4.300 op- en afgaande deelnemers, is afdalen ook geen uitrusten!
Met gemengde gevoelens zie ik de teller op de live site van Alpe d’HuZes / Opgeven Is Geen Optie aftellen.
Ik lees de verhalen en volg via Twitter een aantal deelnemers, die inmiddels allemaal wel zo’n beetje vertrokken zijn.
Met sommigen hoop ik volgend jaar in een team @TeamAD6Tweets zelf mee te mogen doen – en ik ben nu al aan het bedenken hoe ik sponsoren zo gek ga krijgen dat we het geld bij elkaar kunnen krijgen.
Zoals ik eerder al schreef: je gaat een ‘commitment’ aan om minimaal 10.000 Euro op te halen en het ‘ultieme doel’ is 30.000 – can I have a HELL YEAH, please?
Ja hoor, het is zover: Robert heeft van Paula toestemming om mee te doen aan de Alpe d’HuZes van 2012.
Vooropgesteld dat er geen kink in de kabel komt – in de afgelopen anderhalf jaar is dermate veel malheur gepasseerd in nabije de omgeving, dat enige voorzichtigheid geboden is.
Maar, gezien het feit dat schoonmama november 2010 overleden is aan kanker, de broer van een goede vriend eraan bezweken is, de mama van de schoondochter van de overbuurvrouw inmiddels in een hospice ligt en de buurman ook worstelt met zijn kanker (en waarschijnlijk de AD6 van 2012 niet zal halen), vond hij zijn jaarlijkse ‘obligate’ bijdragen aan het KWF niet echt voldoende meer.