Toen ze maandag rond 15:00 in Bad Wiessee arriveerden, was C. al niet meer te houden. Door diverse plichtplegingen die eerst afgehandeld moesten worden, werd het uiteindelijk tegen 17:00 voordat hij op zijn fiets stapte. Tegen die tijd was de lucht al bijna inktzwart, maar hij ging toch.
Hij wilde de Aueralm beklimmen – die was vanuit Bad W. te doen en zag er ‘leuk’ uit. Vol goede moed ging hij op pad en brak na een paar kilometer het dorp uit gelijk zijn benen op een 1e klim van > 20% die nog maar naar de startplaats (parkeerplaats) leidde.
Achteraf bleek hij trouwens de verkeerde parkeerplaats als startplaats te hebben uitgezocht, maar het leed was al geschied.
Maar zie, vanaf de start liepen de eerste 2 – 3 kilometers geleidelijk omhoog aan maximaal 10 procent. Dat zag er goed uit, maar inmiddels was het wel gaan regenen.
Aangezien hij echter in het bos reed, had hij daar weinig last van, dus hij ging door. Helaas begon het stijgingspercentage volgens de fietscomputer eerst op te lopen naar waarden boven de 15% en vervolgens naar boven de 20%.
Hoewel er bij Jos werd beweerd dat je met een 31 achter 1 ’tegen een muur op kunt rijden’, kwam C. tot de ontdekking dat die dan toch niet kilometers lang kon zijn. Niet op zijn niveau in elk geval…
Terwijl hij wanhopig zocht naar een plek om even op adem te komen (als je afstapt is het vrijwel onmogelijk om weer op gang te komen, zeker op een bospad met stenen en grind), kwam een wandelaar hem tegemoet. 
Hoewel die bijna van verbazing leek om te vallen, wist hij C. toch te melden dat het – gezien het aankomende onweer – beter was om zich uit de voeten te maken.
Hij was niet lang geleden een boshut gepasseerd waar geschuild kon worden. C. meende daarnaast te begrijpen dat de goede man hem probeerde duidelijk te maken dat de klim waar hij zo dapper mee bezig was, sowieso onbegonnen werk was.
Gezien het zwart voor zijn ogen – en dan niet van het weer – koos hij dan ook eieren voor zijn geld en maakte rechtsomkeert. Net op tijd, want 2 minuten later barstte een onbedaarlijk noodweer los…
Toen dat was uitgewoed, werd voorzichtig de rest van de afdaling afgelegd en geheel doorweekt werd uiteindelijk het hotel bereikt. Een goed begin is het halve werk – deze poging was weliswaar gestrand, maar C. zon op wraak.
Lees ook: Aueralm revisited
1 Tijdens de (na)jaarlijkse ‘check up’ van de Bulls bij Jos Feron, viel het kwartje…
C. had in de tijd dat ze nog veel op de weg koersten met de ATB natuurlijk heel stoer geen behoefte aan dat ‘achterlijke’ verzetje en er lag een 12-21 op de fiets.
Bovendien, maar dat was gewoon achteloosheid, had die gek zijn onplatbare Schwalbe Marathon Plus er nog op liggen en die zijn nagenoeg profielloos.
Hoezo, goed voorbereid?